CEMAL BİLGE
Bir bayram daha geldi kapıya dayandı. Her yıl amacından biraz daha uzaklaşan bir Ramazan’dı geride kalacak olan. Eskisi gibi değil, eski tadında hiç değil. Ne iyilikten, ne hayırdan nasibini almamış bir Ramazan’dı, öylesine ve sıradan.
Her bayram öncesi olduğu gibi bu bayramda küskünler ve küskünlükler üzerine seçtik konumuzu. Ben bu yıl farklı bir pencereden bakıyorum olaya. Barışmak istemeyen barışmasın diyorum küs olduğu kişiyle.
Kalp bu… Bir kere kırılmayagörsün. Ne bayram çare, nede seyran onu düzeltmeye. Kendimden biliyorum. Her bayram beni de arayanlar olur. Farklı bir numaradan aradıklarında radarlarına yakalanıyorum. Yapılan iki dakikalık konuşmanın sonunda affım mümkün olmuyor karşıdakine. Arayan aradığı ile kalıyor. Umudu bir anda çürüyor içinde.
40 defa soruyor “- Neden?” diye
“- Nedeni mi var kardeşim? Barışmak istemiyorum” diyor, kesip atıyorum arayan kişiye.
Dinen caizdir ya da değildir. Orasını bilemem. Çocuk yaştan beridir bildiğim affetmemenin günah olduğu savsatası.
Olsun kardeşim. Varsın beni kıranı, bana ihanet edeni, bana hainlik edeni, beni inciteni affetmediğim için günah yazsın Tanrı. Zaten saplanmışım boğazıma kadar günaha. Ha bir eksik, ha bir fazla. Ne değişir ki hayatımda?
Bana iç huzurum lazım. Eğer affetmemekle, barışmamakla mutlu olacaksam affetmem de barışmam da.
Özellikle bu yıl kırıldıklarımın sayısın çok fazla. Aman kardeşim, oturun oturduğunuz yerde. Ne kapıma gelin barışmak için, nede eliniz gitsin telinize.
Dışımda kalan bütün kırdıklarınızı arayın af dileyin, barışın. Bir tek bana gelmeyin, bir tek beni aramayın mümkünse.
Farz edin ki barıştım. Size olan kırgınlığım bitecek mi içimde? Yoo, bitmeyecek. Ben yine bir sonraki bayrama kadar sizinle konuşmayacak, yolda görsem selam vermeyecek, sizin beni görmeniz halinde bana vereceğiniz selamınızı almayacağım.
Yani kırılan kalbimin yumuşamasında bayramın da seyranın da bir yaptırım gücü olmayacak. Ben bildiğimi okuyacağım sizse hayal kırıklığı yaşayacaksınız.
İyisi mi, oturun oturduğunuz yerde. Bu yıl barıştıklarınız içinde Cemal Bilge olmayacak. Kayıtlı numaralarınızdan gelirseniz açmayacağım. Korsan sorti yaparsanız da benden alacağınız cevabı bugünden buraya yazayım.
“- Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye”
Körü körüne kırılmaktan ne kalp kaldı, ne maneviyat bende. “- Beni affet” demekle affedilmiyorsunuz ne yazık ki. O zaman bir daha tekrar edelim ve noktayı koyalım sözlerimize.
“- Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye”
