2024 yılının Nisan ayında tanışan çift, kısa sürede gündeme gelmiş, ancak bu ilişki birkaç ay içinde sona ermişti. Zaman geçti. Yaralar sarıldı mı bilinmez, ama yaklaşık bir yıl sonra yollar yeniden kesişti. Belki yarım kalmış bir cümleyi tamamlamak, belki de geçmişteki hatalara bir şans daha vermek istediler.
Ama bu ikinci deneme, ilkinden de kısa sürdü. Yalnızca iki hafta…
Bu kez vedayı seçen Hande oldu.
Özgürlüğüne olan düşkünlüğüyle tanınan Doğandemir, önceki problemlerin aynen devam ettiğini, çözüm üretmek yerine tekrar yaşandığını fark etti. Ve bir karar aldı:
Aynı masalda iki kez aynı hayal kırıklığını yaşamayacaktı.
Yakın çevresinde sık sık şu cümleyi dile getiriyor:
“Denenmişi denemeyeceksin.”
Bir iç hesaplaşma değil, olgun bir kabulleniş bu… Aşka dair değil, hayata dair bir fark ediş.
Aşk, bazen yeniden başlamak için değil, tamamen vedalaşmak için geri gelir.
Bu ilişki, belki bir filmin ikinci perdesi gibiydi; umutla açılan, ama finali yine karanlıkta kalan bir sahne.
Belki bu kez oyuncular aynıydı ama karakterler değişmemişti.
Ve bazen, en büyük cesaret yeniden başlamak değil, yeniden başlamamaktır.
Hande Doğandemir, bu vedayla bir aşkı değil, bir tekrarı geride bıraktı.
Ve bir kadın daha, kendi özgürlüğünü, bir başkasının gölgesinde kaybetmektense; yalnızlığı tercih etti.
