Bugün anneler günü. Annelerimizin, kadınlarımızın günü. Meyveli, meyvesiz bütün kadınlarımızın günü.
Bir kadının anne olmak için ille dünyaya çocuk getirmesi gerekmiyor. Getirememişse vardır bir sebebi.
Onun içindeki annelik duygusudur aslolan. Hal böyle olunca benim için fark etmiyor gününü kutladığım kadının ille de çocuk sahibi olduğu ya da olmadığı.
Çocuksuz bir kadının sokakta ki garip bir kedi ya da yavrusunun başını okşayıp, karnını doyurması da anneliktir. Dedik ya ; anne olmak için ille de çocuk doğurması gerekmiyor.
Ben bugün çok uzaklarda ki bir anneye sesleniyorum. Çocuğu olmayan ama çok sayıda kediye annelik yapan. Bununla kalmayıp sevdiği adama anne sevgisi ve şefkatiyle yaklaşan ve onu sırası geldiğinde evladı gibi sevebilen.
Günün kutlu olsun ‘anneeem!’ Öpüyorum o aziz ve mübarek ellerinden. Arada bir kızardı bana “- Ben senin annen miyim ülen”
Değildin olmasına ya, huyunla suyunla annem gibiydin be bitanem. O yüzdendi sana olan saygım, o yüzdendi sana olan bitimsiz sevgim.
Allah bazı kadınları dünyada ki yaşamlarında özel olarak görevlendirir. Evlenseler de çocukları olmaz, olamaz onların. Çünkü misyonları farklı yaratılmıştır onlar.
Görevleri sokakta yaşam mücadelesi veren sayısız kediye, köpeğe yardım eli uzatmaktır onların.
Onlar içlerinde çocuk özlemiyle yanıp tutuşsalar da hissettirmezler karşılarında olanlara. Hatta dik duruşlarından aldıkları güç ile “- Amaaan ne yapacağım ben çocuğu?” diyecek kadar da diktirler soranlara.
Onların evlenip çoluğa çocuğa karışamaması, evlenip çoluğa çocuğa ve sokaktan edindikleri piçlere babalık eden yakınları için bulunmaz nimettir.
Onlar, “- Ah bir an önce ölse de malı bize kalsa” diyen art niyetli Şeref’sizlerin büyülerle hayatını zindan ettikleri kadınlardır.
Sonuçta onlar hayatın çilesini çekmek için gelmişlerdir dünyaya. Çilenin ağababasını çekerekte göçüp giderler bu dünyadan. Geride aptallıklarını bırakarak.
Günün kutlu olsun ‘anneeeem’. Öpüyorum o aziz ve mübarek ellerinden.
